RUHSALLIK VE BASTIRILANIN GERİ DÖNÜŞÜ
RUHSALLIK VE BASTIRILANIN GERİ DÖNÜŞÜ
10-11 Haziran
Dinç Orkun YONTAR, Hazal ÇELİK
Özet
Freud’dan başlayarak genel anlamıyla psikanalizde ruhsallığın işleyişi zaman ve mekanın belirleyiciliğinde anne, baba ve çocuk arasındaki dinamik ilişkinden şekil alan hikayenin varlığıyla ve bunlarla birlikte bugün olanın geçmişin temsili olarak aprés coup kavramıyla açıklandığı bir şekilde anlatılır. Buna göre ruhsallık geriye doğru işleyerek bir primal sahneyle kurulan bir psikolojik tarihi oluşturur. Bastırma ruhsallığı kurucu temel bir işlev üstlenir. Klein’ın öncülük ettiği nesne ilişkileri bağlamında bebeğin nesneleriyle ilişkisi öznel ve kurucudur. Laplanche psişik zamanın karma karışık ve kronojiyle kavranamayan halini vurgulayıp ruhsallığın işleyişinde ebeveynlerin şifreli mesajlarının çocuktaki tezahürünü psikanalize sunarken, Lacan öznenin özerkliğinin ve denetiminin ilk taslağı ve öncülünü gördüğü ayna evresiyle ruhsallığın gelişimini anlatmıştır. Psikanalizin belirli bir zamansallık söylemi içinde biyolojik, filogenetik ve çevresel sınırlılıklarla başlangıçta immatür kabul ettiği ve belirli gelişimsel safhaları izleyerek olgunşan bir ruhsallık söylemi olagelmiştir.
Summary
Starting from Freud, in general the functioning of the psyche in psychoanalysis is described with the existence of the story, which is characterized by the dynamic relationship between mother, father and child in the determination of time and space, moreover the present is explained with the concept of aprés coup as a representation of the past. According to this, the psyche works in a retrograde manner to form a psychological history established with a primal scene. Repression has a constitutive function for the psyche. Laplanche emphasized the complexity of psychic time that cannot be apprehended chronologically and suggested the idea of the influence of the coded messages of the parents in the child through the functioning of the psyche; Lacan described the development of the psyche through the mirror phase, which he considered as the first outline and premise of the autonomy and control of the subject; whereas Lacan described the development of the psyche through the mirror phase, which he discussed as the first outline and premise of the autonomy and control of the subject. Psychoanalysis had a discourse of a certain temporality in which the psyche that is itinitially treated as immature with biological, phylogenetic and environmental limitations then matures through certain developmental steps.
Anahtar Kelimeler
Retroaktivite, bastırma, Freud’un yapısal-gelişimsel modeli, aprés coup, primal sahne, nesne ilişkileri, Lacan’ın ayna evresi, enigmatik mesajlar