Sinema ve Psikanaliz

Baba 1 (The Godfather) 1972, 2s 55dk
Yönetmen: Francis Ford Coppola
Senarist: Mario Puzo, FF Coppola
İnceleyen: Uğraş Erman Uzun
Etkinlik Tarihi : 21 Ocak 2024 (10:00-15:00)                                                                                                          Adres: Psikanaliz Çalışmaları Derneği, Rasimpaşa caddesi, Yeldeğirmeni sokak, Füruzan Apartmanı 36/3 Kadıköy/İstanbul.

Etkinlik ücretsizdir.

Sinemanın hikaye anlatımının ötesinde bir anlatı becerisine sahip olduğunu söylemek
gerekir. Edebiyatı bile dilin sınırlılığı içinde tanımlamak mümkün değilken, görüntünün ve sesin
varlığında kurguya indirgenmiş bir anlatı yeterli olmayacaktır.Sinema tarihinin en iyi bilinen ve sevilen filmlerinden Baba (The Godfather), Mario Puzo’nun
aynı adlı romanından (yayın tarihi 1969) bizzat kendisi ve filmin yönetmeni Francis Ford Coppola
ile birlikte senaryolaştırıldı. 1972 yılında vizyona giren filmin 1974 yılında ikinci, 1990 yılında da
üçüncü devam filmi çekilerek, suç dünyası üzerine epik ve trajedik öğelerin ön planda olduğu bu
dram bir üçleme olarak bir çok sinema ödülüne de layık görüldü.
Filmin psikanalitik incelemesini, ödipal kompleks perspektifinden yapmak mümkün ve sık
rastlanılan bir çözümleme. Yalnız klasik psikanalitik kuramın ışığında anneye duyulan arzunun
kefareti gibi duran kastrasyon kaygısı ya da ihtimalinin üzerinden yan yana gelen bu bir sürü
erkeğin hikayesinde arzu ile yüceltilen annenin (kadının) film boyunca da neredeyse olmadığını
görmek, başka bir üst okuma için başka kavramların gerekliliğini getiriyor.
Sadece hikayenin kurgusunu yorumlamayla sınırlamamaya çalışacağım bu incelemeyle
aynı zaman da hikayenin izleyicide zamandışı ve mekana sınırlanamaz rezonanslarının
anlaşılmasına dair bir fikrin üstüne de düşünmeye imkan verecek “maternal non-kapasite, fallik-imge, ben-imgesi, latent-eşcinsellik” gibi aşina çağrışımları olan bazı yeni kavramlardan bahsetmiş olacağım.