"Analist, edindiği becerilerin tümünü hastanın self inşasını geliştirmeye olanak yaratan bir
'self-tasarımı’ imgesine dönüştürerek odada yer edinebilir. Ben faaliyetini ancak bu teknik beceriyle sınırlayabilir. Self-tasarımının diğer adıyla analistin bu işlevi, hasta uğruna oluşturulmuş bir öznelliktir. Dolayısıyla odada, hasta ve analiste ait iki ayrı bilinçdışı psikoseksüel konum bu sayede öznelliğini yitirmiş olur. Görüşme odasının cinsel konumları arasında kurulan tüm ruhsal çalışma tam anlamıyla oto-psikanalitik karaktere bürünmüş olur. Hasta, analistin self-tasarımı imgesiyle kendi ego-self ilişkisinin oto-psikanalitik ruhsal çalışmasını odada sürdürür.”